محبوبه‌ی ویتگنشتاین، شاهکار بی‌نظیر دیوید مارکسِن، یک رمان تجربی  است، رمانی بی‌شباهت به آنچه خود مارکسِن یا هر نویسنده‌ی دیگری قبل از این نوشته. 

داستان زنی است که باور دارد آخرین بازمانده‌ی روی زمین است و به طرز‌ اعجاب‌انگیزی خواننده را هم تا پایان داستان متقاعد می‌کند. با اینکه دستنویس اولیه‌ی داستان مارکسِن پنجاه‌وچهار مرتبه توسط ناشران مختلف رَد شد، ولی پس از چاپ آن در سال ۱۹۸۸ با استقبال گسترده‌ای روبه‌رو شد و یک دهه بعد دیوید فوستر والاس این کتاب را نقطه‌ی عطفی بر رمان تجربی نامید. 

صرف‌نظر از پی‌رنگ داستان، شخصیت اصلی و شرایط زندگیِ او، موضوع اصلی این کتاب ذهن انسان است: خودآگاهی، تجربیات شخصی و زبان‌شناسی ساختاری. 

 در محبوبه‌ی ویتگنشتاین مارکسِن همه چیز را به خواننده واگذار می‌کند. وصل کردن نقطه‌های مرتبطِ موجود در کتاب و درک ارتباطات عمیق‌تر آن بر عهده‌ی خودِ خواننده است و همین است که خواندن این کتاب را به تجربه‌ای لذت‌بخش تبدیل می‌کند.