مقاله نخست نوشته‌ای است کوتاه از ییندریش زلنی. زلنی در مکتب پراگ پرورش یافته و محضر کسی چون کارل کوسیک را درک کرده است. زلنی در نوشته کوتاه پیشِ رو اجمالاً به نگاه رویکرد مارکسیستی ـ‌لنینیستی به مسئله روش پرداخته است. او با طرح‌ریزی پایه‌های این برداشت نوین از روش، آن را در قدوقامت نوعی عقلانیت (هم‌سطح عقلانیت دکارتی یا ارسطویی) معرفی کرده است.

مقاله دوم، ترجمه فصل نخست کتابی است از آلفردو سعدفیلو به نام: ارزش مارکس: اقتصاد سیاسی برای سرمایه‌داری معاصر. سعدفیلو در این نوشته دریافت خود از روش مارکس را معرفی می‌کند و در انتها به نقد گرایش «دیالکتیک جدید/نظام‌مند» می‌پردازد.

مقاله سوم هم نوشته‌ای است از آلکس کالینیکوس. کالینیکوس در این مقاله رویکرد مارکسیستی خود نسبت به هگل را بررسی می‌کند و هگلیانیسم برخی مارکسیست‌ها (از جمله کریستوفر آرتور و تونی اسمیت) را به باد انتقاد می‌گیرد.

مقاله چهارم نوشته‌ای است از ژاک بیده. بیده در مقاله خود مستقیماً به نظریه اونو و سکین می‌پردازد و در نهایت می‌کوشد تا از مجرای نقد نظریه سطوح، آلبریتون را نیز بررسی کند. او سه اشکال عمده و اساسی به نظریه‌های اونو می‌گیرد و از این حیث تلاش‌های نظری او را از اعتبار می‌اندازد. نوشته بیده از جهتی که به آلبریتون می‌پردازد مقاله‌ای است که به مباحث مشخص‌تر و کمتر انتزاعی‌ای از قبیل مسئله بحران، مسئله دولت و مسئله دوره‌بندی‌های سرمایه‌داری (مرکانتیلیسم، لیبرالیسم، امپریالیسم و ...) می‌پردازد.