گردآوری و ترجمه : محمود فرجامی ،فرزانه احمدی

 

اگر «مرگ» را تكان‌دهنده‌ترين، تلخ‌ترين و غيرقابل درك‌ترين مواجهه انسان با هستي ـ و در واقع «نيستي» ـ بدانيم، شنيدن حرف‌هايي كه انسان‌ها درست پيش از مرگ نزديك و محتوم خويش به زبان مي‌آورند شايد بيش از هر اثر ادبي و فلسفي، روان شنونده را درگير كند؛ به ويژه اگر گوينده نه بر اثر حادثه و بيماري و هر عامل طبيعي يا ناگهائي، بلكه با سال‌ها انديشيدن به مرگ، سال‌ها، روزها و لحظه‌ها شمارش معكوس براي مواجعه با «لحظه محتوم» در يك قدمي آن باشد. چه كسي مي‌تواند قضاوت كند كه مرگ‌انديشان بزرگي چون تولستوي و خيام و شوپنهاور درك بي‌واسطه عميق‌تري از مرگ داشته باشند تا مجرمي كه قرار است درست هفت دقيقه بعد زهري كشنده را در تمام رگ‌هايش پذيرا باشد؟ اين كتاب، حاصل گردآوري و ترجمه آخرين سخنان محكومان اعدام در همان دقايقي است كه مرگ در هيات سياهچاله‌اي عظيم در مردمك‌هاي وحشت زده انسان خيره مي‌شود. كتابي كه روان شما را دچار زلزله خواهد كرد؛ شايد خفيف اما ابدي. طوق لعنت.