نویسنده : برتولت برشت

    ترجمه : شریف لنکرانی

این نمایشنامه در فاصله سال‌های ۱۹۴۰ تا ۱۹۴۵ و در زمان اقامت برشت در ایالات متحده آمریکا منتشر شده است در زمره مهمترین آثار نمایشی وی به شمار می‌رود و پس از اجرا در سال‌های پس از جنگ جهانی دوم از نویسنده خود یک دراماتیست اندیشمند ونظریه‌آفرین خلق کرد.

در بخشی از مقدمه این نمایشنامه که توسط عبدالرحیم احمدی نوشته شده، آمده است: برشت یک نابغه است. برشت کوشید به آدم‌های معاصر خودش روش دیدن و اندیشیدن تازه‌ای بیاموزد، تا هیچ چیز از زیر چشم‌شان در نرود و هیچ چیز را عادی نپندارند و این نیروها در آنها زاده شود که پوسته عادات را بشکافند و در قالب عادی‌ترین حوادث ژیزهای شگفت بیایند.

این نمایشنامه اثری روایی کمدی است که در سال ۱۹۴۰ میلادی نگاشته شد و این نمایش‌نامه برای نخستین بار در سال ۱۹۴۸ اجرا شد.

این نمایش‌نامه به توصیف رابطه میان پونتیلا با راننده‌اش ماتی و همچنین دخترش به نام اوا. اوا در واقع عاشق ماتی است اما پدرش خواهان ازدواج او با آتاشه خود است.

در این نمایش‌نامه شخصیت پونتیلا به گونهٔ دوگانه ترسیم شده‌است اما دوگانگی مذکور، مخالف با آن چیزی است که در ذهن‌ها ثبت شده‌است. پونتیلا به می‌گساری می‌پردازد اما زمانی که مست می‌شود مهربان‌تر و دست و دلبازتر می‌شود اما زمانی که نمی‌نوشد سخت‌گیر می‌شود و حتی تشویق‌های که برای پیشخدمت‌هایش در نظر گرفته‌است را لغو می‌کند.