نویسنده : شهلا حائری

«این رمان از نظر من تحلیل ظریفی است از احساسات، زیست و تحول انسان‌ها. ملاقات دو زن، یاسمن که در سرزمین دیگری زندگی می‌کند و ندا در ایران. یاسمن در پی گمگشته‌ای آمده است و شاید به دنبال حقیقت نهفته خودش. اما برای ندا که ناخواسته درگیر ماجرای زندگی یاسمن شده است، فرصتی است تا در خود تجسس کند و با واقعیت خود نیز روبرو شود.»

از توضیحات نویسنده

در بخشی از داستان می‌خوانیم: «سر چی بود خدا می‌دونه. یادمه که یک روز بابابزرگ حسابی از دستم دلخور شده بود. دلیلش خودسری، یا شعر و نمره و این‌جور حرف‌ها نبود. یک کاری کرده بودم یا یک حرفی زده بودم که از خودم مایوسش کرده بودم. لحن صدای اون روزش رو فراموش نمی‌کنم: مخلوطی از افسوس و یاس و دل‌زدگی: "می‌دونی یاسمن، خیلی روت حساب می‌کردم. خیلی وقت صرفت کردم. خیال کردم که ریحون کاشتم، اما ترتیزک درو کردم." ترتیزک... خیلی بهم برخورد... تمام عمرم این کلمه تو گوشم بود... ریحون یا ترتیزک... فکر می‌کنم حق با اون بود، تو زندگیم بیشتر ترتیزک شدم تا ریحون. یاسی انگشتانش را در موهایش فرو می‌کند. چینی به ابرویش می‌اندازد، انگار می‌خواهد جواب مسئله‌ای را بیابد.»