نویسنده : دیوید هاروی

    ترجمه : مجید امینی

دیوید هاروی (متولد 1935 در بریتانیا)، دانش آموخته ی دانشگاه کمبریج و استاد برجسته ی انسان شناسی و جغرافیا در سیتی یونیورسیتی نیویورک است. هاروی از نظر مورد استناد قرارگرفتن آثارش در زمینه ی جغرافیای آکادمیک در رتبه ی اول جهان و در زمینه های علوم انسانی و اجتماعی در زمره ی 18 نویسنده ی برتر جهان است. او که نزدیک به چهل سال است در مورد کتاب سرمایه ی مارکس نوشته و سخن رانی کرده، یکی از برجسته ترین مارکس شناسان جهان است و زمینه ی کاری اش عمدتا جغرافیا، نظریه ی اجتماعی و اقتصاد سیاسی است.

هاروی در شکل گیری جغرافیای مارکسیستی، جغرافیای انتقادی و جغرافیای انسانی به عنوان رشته هایی مستقل تاثیر به سزایی داشته است. برخی از کتاب هایش عبارت اند از: محدودیت های سرمایه (1982)، وضعیت پست مدرنیسم (1989)، فضاهای سرمایه: به سوی یک جغرافیای انتقادی(2001)، پاریس، پایتخت مدرنیسم (2003)، تاریخچه ی کوتاه نولیبرالیسم (2005)، فضاهای سرمایه داری جهانی (2006)، شهرهای طغیان گر: از حق به شهر تا انقلاب شهری (2012)، راهنمایی بر سرمایه ی مارکس (دو جلد؛ 2010 و 2013).

هاروی در معمای سرمایه به این می پردازد که چگونه نولیبرالیسم افسار گسیخته به بحرانی جهانی منجر شد. در سال های 1970، طبقه ی سرمایه دار برای دست یابی به سود بیشتر از سرمایه گذاری در تولید داخلی به سوی بازارهای مالی روی آورد، که این منجر به افزایش گرایش به خصوصی سازی، تضعیف قدرت چانه زنی طبقه ی کارگر، و پراکنده شدن تولید در سرتاسر جهان شد. با سقوط دست مزدها و کاهش تقاضا برای کالاها-و به ویژه مسکن- طبقه ی حاکم به توسعه ی شدید ابزار اعتباری دست زد که خود رشد سرسام آور بازارهای مالی و بازار مسکن را در پی داشت. با ترکیدن حباب بازار مسکن، بازارهای مالی نیز دچار مشکل شدند و نتیجه نیز چیزی نبود جز ویرانی اوضاع اجتماعی، به گمان هاروی باید از فرصت های پدید آمده برای به چالش کشیدن مشروعیت نظام سرمایه و ایجاد نظامی نوین مبتنی بر عدالت اجتماعی و برابری اقتصادی سود برد.