نویسنده : اروین دی یالوم

    ترجمه : مرجان معتمدحسینی 

 این داستان، زندگی روانپزشکی را روایت می‌کند که به سرطان پوست دچار شده است و تصمیم می‌گیرد به مطالعه‌ی نظرات «شوپنهاور» و شرکت در جلسات بحث و بررسی فلسفه‌ی او بپردازد. یالوم در این کتاب نیز همچون رمان «وقتی نیچه گریست» با زبان سحرانگیز داستان، به معرفی اندیشه‌های پیچیده‌ی فلسفی و توصیف فنون روان‌درمانی و گروه‌درمانی می‌پردازد. در توضیح پشت جلد کتاب آمده است: «یالوم در رمان درمان شوپنهاور تصور می‌کند که فیلسوف معاصری به نام فیلیپ که فردی منزوی و به‌‌نوعی رونوشت شوپنهاور است، به یکی از گروه‌های درمانی روان‌‌درمانگر مشهوری به نام جولیوس وارد می‌شود که خود به دلیل رویارویی ناگهانی با سرطان ـ و مرگ خویش ـ به‌ مرور دوباره‌‌ی زندگی و کارش نشسته است. فیلیپ آرزو دارد با به‌‌کارگیری اندیشه‌های شوپنهاور، به یک مشاور فلسفی بدل شود و برای این منظور نیازمند سرپرستی جولیوس است. ولی جولیوس می‌خواهد به کمک اعضای گروه به فیلیپ/شوپنهاور بقبولاند که این ارتباط انسانی ا‌ست که به زندگی معنا می‌بخشد، کاری که هیچ‌کس برای شوپنهاور تاریخی نکرد.»