نویسنده : احسان اقبال‌سعید 

احسان اقبال‌سعید در کتاب «اسپرسو با رضاشاه» به یک خصلت بارز ایرانیان امروزی پرداخته است و آن گذشته‌ستایی ایرانیان است. موج نوستالژی‌ای که به قول نویسنده با کافه و خرید ادوات طرح قدیم ساخت چین آغاز شد حتی به دفترهای کاهی دههٔ شصت هم رسید.

او با نگاهی جامعه‌شناسانه، طنز و انتقادی به موضوع نوستالژی تاریخ و نقش آن در زندگی مردم و جامعه ایرانی می‌پردازد و بر این نکته تاکید دارد که چرا نوستالژی تاریخ در ایران به «رضا شاه روحت شاد» انجامیده است؟ اقبال سعید درواقع در این کتاب به قضاوت درباره این باور پرداخته و آن را نتیجه نوستالژی‌سازی مصنوعی و عملکرد چهل‌ساله برخی صدرنشینان دانسته است.

اقبال سعید در این کتاب که نوعی خطابه‌ است با موضوع حسرت ایرانی‌ها برای گذشته خوب از دست رفته، آغاز می‌کند و به دنبال آن خیلی از مسایل جامعه امروزی را مطرح می‌کند، مسایلی مثل فساد اقتصادی، اداری و اجتماعی، تضادها و تناقضات فرهنگی، شکاف بین نسل‌ها، بی‌کفایتی مسئولان در نهادها و خیلی چیزهای دیگر که احتمالا حرف دل خیلی‌ها است.

قسمتی از این کتاب : 

« آنچه بر قلمم جاری شد نه از برای ترقی که از بهر تعالی بوده است هیچگاه تصمیم برنگاشتن نگرفتم که هر نوبه چنین کردم جز جواهری برتن بی گناه درخت و بیهودگی حاصلم نیامد. وقتی عنان قلم را به ضمیر بیقرار سپردم تا نوشتار بر من مستولی و غالب گردد، رخش قلم جادوی کم نظیرش را به من نشان داد و بر آن شدم تا این تجربه یگانه را با شما که به راستی یگانه هستید در روزگار غم نان و دویدن از پی نام و قرار را در سطور کاغذ میجویید به اشتراک بگذارم. این متن را برای بسیاری نام آوران ارسال نمودم و نقد و نظر موافق و مخالف دریافت نمودم اما از آنجا که نمی خواهم کت مندرس نوقلمی خویش را بر آویز نامها آویزان کنم هیچ نام نمیبرم و آنچه از سر صدق قلمی کردام را یکسر میان خویش و جنابان شما به اشتراک می گذارم به امیدصاحب قلم که هرچه دارم از الطاف اوست که در قرآن محمدی آورد «نون و القلم »