نویسنده : امیرحسن چهل‌تن

روایتی از تنهایی زنان، سرگشتگی آدمها در بستری از خشونت و لمپنیسم.

رمان دارای پنج بخش و داستان اصلی آن عشق‌های تلف شده، بی عاقبت یا ناتمام است.
قرار است دو شخصیت داستان که هر دو نویسنده هستند خاطرات بانویی پیر را بنویسند. نویسنده نخست، در بحرانی‌ترین لحظات از ادامه کار سر باز می‌زند و آن را به نویسنده دیگری می‌سپارد. اما امکان دیدار با بانوی پیر برای نویسنده جدید پیش نمی‌اید و او خود تصمیم می‌گیرد تا برای داستان، پایانی بیندیشد. 
چهلتن در این رمان مانند تهران، شهر بی آسمان به رفتارهای لمپن‌گونه مردی تحصیلکرده با همسر خود اشاره می‌کند. به خصوص در بخشی که شخصیت داستان در خصوصی‌ترین لحظات زندگی با همسرش «ملک» می‌گوید: «در وجود هر ایرانی یک لمپن کوچک وجود دارد که نشانه‌های آن در رفتار روزمره‌مان آشکار است».
پیش زمینه و درون مایه اصلی رمانهای امیرحسین چهلتن را وقایع سیاسی اجتماعی زمانه تشکیل می دهد و زنان از طریق نقل گفتگوهای محافل خود و توصیف روحیاتشان گاه نقش موثر و اساسی در پیشبرد رمان دارند. شخصیت ها، بخصوص زنان، خواه مدرن یا سنتی، خواه سرخوش یا افسرده، و خواه مادر یا معشوقه از نوعی تنهایی در رنج اند. سرگشتگی آدمها، خشونت و لمپنیسم و مواجهه سنت و مدرنیته از دیگر مضامین رمانهای او است.