نویسنده : گئورگ ویلهلم فردریش هگل

    ترجمه : ستاره معصومی

شايد به جرأت بتوان گفت كه هيچ فيلسوفى نظرى بلندتر و مساعدتر از هگل نسبت به هنر نداشته، و با اين همه هيچ فيلسوفى هم درباره‌ى آينده‌ى هنر عقيده‌اى چنين بدبينانه نداشته است، و تازه هگل در دوران زرين فرهنگ و هنر آلمان، عصر گوته، موتزارت و شيلر مى‌زيست.

هگل بر آن است كه هنرمندان يونان كهن به آميزه‌ى كاملى از محتوا و صورت دست يافتند، اما هنرمندان مدرن با مسايل پيچيده ــو در نهايت فلج‌كننده‌اى ــ روبه‌رو شده‌اند. مسيحيّت با رمز معنويت لاهوتى‌اش، بى‌واسطگى رابطه‌ى انسان با واقعيت را به مخاطره افكنده، و جدايى‌گزينى سُخره‌گرانه‌ى انسان نيز او را با ژرف‌ترين احساسات خود بيگانه كرده است. درس‌گفتارهاى مقدماتى درباره‌ى زيبايى‌شناسى (كتاب حاضر) در دهه‌ى 1820 در برلين ايراد شد و امروز خود را چون اثرى مى‌نماياند كه با استدلالى شورانگيز توانايى هنر را براى پاسخ گفتن به جهان مدرن به معارضه مى‌گيرد؛ زيرا هگل بر آن بود كه هنرهاى زيبا فقط هنگامى به برترين وظيفه‌ى خود دست مى‌يابند كه جايگاه خود را در قلمروى واحد در كنار دين و فلسفه به‌دست آورند.