نویسنده : حسن عالیزاده

شعری از این کتاب : 

هر بار
بیدار می‌شد
در آن اتاقِ دهقانی
امّا
نه از صدای چک چک نفت
یا شیشه ها که می‌لرزید
ساعت درست پنج دقیقه به هفت.

ساعت درست پنج دقیقه به هفت بود
که پیچ رادیو را چرخاند.
تک لامپ بود
یک ذره بود روشن و گردان
که هی درشت می‌شد
پلکی گشوده می شد و در پلک
چشمی که می‌شکفت سبز، دل‌نگران
و پلک، پلک نمی زد...