نویسنده :  دانیال حقیقی

این صدای خود ماست که کتاب‌ها را می‌نویسد. این که ما با خودمان حرف بزنیم ما را می‌نویسد. تمام کتاب‌ها، تمام شاهکارهای ادبیات، در واقع شاهکارهای برقراری ارتباط یک نفر با خودش است. این‌ها را یکبار گفتم و حالا دارم تکرار می کنم . کتاب شکل دیگری از مکالمه را پیشنهاد می‌کند: این که یک نفر با دیگری دارد صحبت می‌کند اما فقط صدای یک نفر است که مدام در کشاکش افتاده. معجزه‌ی تخیل، این است که ما می‌توانیم با خودمان وقت بگذرانیم در یک تنهایی غبطه برانگیز.