نویسنده : نصرت رحمانی

اين شعر نيست        آتش خاموش معبديست

اين شعر نيست    قصه احساس سنگ‌هاست

اين شعر نيست        نقش سرابيست در كوير

اين شعر نيست        زندگى گنگ رنگ‌هاست

گر شعر بود        بر لب خشكم نمى‌نشست

گر شعر بود               از دل سردم نمى‌رميد

گر شعر بود                درد مرا فاش مى‌نمود

گر شعر بود            تيغ به زخمم نمى‌كشيد

اين شعر نيست        لاشه مرديست پاى دار

اين شعر نيست     خون شهيديست روى راه

اين شعر نيست     رنگ سياهيست در سپيد

اين شعر نيست      رنگ سپيديست در سياه

گر شعر بود            مونس چنگ و رباب بود

گر شعر بود           از دل خود مى‌زدودمش

گر شعر بود             بر لب ياران سرود بود

گر شعر بود       نيمه شبى مى‌سرودمش