رنج‌های ورتر جوان در تاریخ ادبیات آلمانی، نخستین داستان تراژیک از نوع مدرن است. داستانی عاشقانه که در آن جدال نیکی و بدی مرگ غمبار قهرمان آرمانی آن را رقم می‌زند. نگاه وحدت وجودی در این اثر، نیک و بد را به جای رودررویی با هم، به‌درون روابط پیچیده‌ی ذهن فرد و اجتماع می‌برد. این تراژدی، که از عملکرد گناه و عامل شر خالی است، اثری پیشگام در مبارزه با کهنه‌اندیشی قرون وسطایی و به سهم خود راهگشای فکری انقلاب بزرگ فرانسه شمرده می‌شود.

این رمان بزرگترین موفقیت ادبی گوته به‌شمار می‌رود و در میان آثار این ادیب بزرگ آلمانی بیشترین ترجمه را به خود دیده است. او رنج های ورتر جوان را در سال ۱۷۷۴ و در سن ۲۵ سالگی منتشر کرد که در اوایل انتشار، به‌دلیل موضوعش و تاثیر شگرفی که در روحیه‌ی جوانان گذاشت، مخالفت گسترده‌ای را در پی داشت و در نتیجه فروش آن ممنوع اعلام شد اما کمی بعد، هیاهوی ناشی از این ممنوعیت به فروش بیشتر آن و جهانی شدنش کمک کرد. ناپلئون متن فرانسوی کتاب را بیش از هفت‌بار خوانده است.