شوستر در 1290 شمسی 5 سال پس از انقلاب مشروطه و 9 سال پیش از کودتای رضاخان به ایران آمد تا در 35 سالگی خزانه‌ داری کل را در ایران بر عهده گیرد. مورگان شوستر چهار معاون و 14 کارمند آمریکایی و دو معاون ایرانی داشت که در کار مالیه و حسابرسی ها به او یاری میرساندند. ورود این آمریکایی و دستیارانش چه برای انگلیسی ها و چه روس ها و چه بسیاری از افراد ایرانی که به ولخرجی و دزدی از اموال دولتی عادت پیدا کرده بودند و پاسخگوی مرجعی نبودند ناراحت کننده بود و بنابراین پس از چندی همه این گروه ها سنگ اندازیشان را شروع کردند.آنها به‌عنوان دو قدرت رقیب، در پس اقدامات مورگان شوستر، اراده آمریکا برای ورود به عرصه اقتصادی و سیاسی ایران را می ‌دیدند.
کم‌ کم کار به جایی رسید که روسیه تهدید کرد که اگر ظرف شش روز شوستر از ایران خارج نشود، تهران را اشغال خواهد کرد. انگلیس نیز دولت را تحت فشار قرار داد تا نمایندگان مجلس را مجبور به قبول اولتیماتوم روسها کند. پس دولت این اولتیماتوم را قبول کرد و در آذر ماه 1290 به شوستر اعلام کرد که او از سمت خزانه ‌داری ایران عزل شده و باید هرچه زودتر خاک ایران را ترک کند. شوستر که خود را قربانی زد و بند های سیاسی می‌ دید، در بهمن ماه 1290، پس از هشت ماه کار و تلاش و با آلام بسیار ایران را ترک گفت و هنگام رسیدن به آمریکا کتاب حاضر را به نگارش درآورد.

شوستر در مقدمه ی کتاب، بسیار مفصل در باب تاریخ ایران سخن میراند. او از عهد ناصری شروع میکند و در مورد فتوائیه‌ ی جاری شده از سوی علمای ایرانی برای عدم استعمال دخانیات صحبت میکند و پس از شرح مرگ ناصرالدین شاه به دست میرزا‌رضا ‌کرمانی، سخن از مظفرالدین شاه به میان می آورد و از موفقیت مردم در حصول به مشروطیت در پی افزایش ظلم سلاطینشان در همین دوره صحبت میکند. او دوره ی سلطنت محمدعلی شاه را دوره ای منحوس می پندارد و از سازش او با دولت روس خبر می دهد. او کمی جلوتر از توافق دولتهای روسیه و بریتانیا بر سر تقسیم ایران خبر می دهد و از تنفر ایرانیها نسبت به این کار سخن به میان می آورد. او گفتارش درمورد تاریخ ایران را تا خلع محمدعلیشاه و شورش های بعد از آن ادامه می دهد.