نویسنده : فرخنده حاجی‌زاده

این مجموعه شامل قصه‌های "ولدالزنا"، "تقدیم به کسی که قاتلم نبود"، "مانع"، "حکومت نام خانوادگی"، "PIR"و "دست‌های تنهایی "است .

برای نمونه، در قصه "ولدالزنا "با نمادهای اساطیری چون پاشنه آشیل، انار یاقوتی رنگ و روئین تنی روبه‌رو هستیم .در این قصه "حاجی زاده "سعی می‌کند از تراژدی رستم و سهراب و رستم و اسفندیار ساختارزدایی کند" .مانا " شخصیت زن این قصه بچه‌ای نامشروع و ناقص الخلقه در شکم دارد و پزشکان برای از بین بردن بچه گرچه اجازه شرعی در اختیار دارند اما از نظر قانونی به اجازه پدری که موجود نیست نیاز دارند .مانا که به شدت وابسته به کودک خود است برای حفظ او به هر نوع تمهید فرا واقعی دست می‌زند و در لحظه‌های بی قراری در ذهنش با کودک به گفت و گو می‌نشیند .در این گفت و گوها نویسنده از هیچ یک از علایم سجاوندی استفاده نمی‌کند .در رسم‌الخط این قصه از سه فونت نزدیک به هم استفاده می‌شود، اما در بخش‌هایی که مانا با کودک به گفت و گو می‌نشیند نویسنده با زبان یگانه می‌شود .هر چند در بخش‌های دیگر نیز از ظرفیت‌های زبانی بهره می‌گیرد .در پایان این قصه، کودک که دختر است و 5سر دارد با زبان‌های کردی، ترکی، فارسی، زرتشتی و ارمنی مدام دو جمله را تکرار می‌کند .جمله‌ای را که سهراب به رستم گفت" :نامت را به من بگو "و جمله "مادر بگو پدر مرا نزند ."