آیزاک باشویس سینگر، برندۀ جایزۀ نوبل ادبیات ۱۹۷۸، یکی از داستانسرایان بزرگ قرن بیستم است. در داستانهای او، اخلاقیات مذهبی و آگاهی اجتماعی با تحلیل انگیزه های شخصی به هم آمیخته است. آثارش غالباً شکل حکایات تمثیلی دارد یا بر مبنای سنتی متعلق به قرن نوزدهم در روایت شکل گرفته است. سینگر عمیقاً دلمشغول رویدادهای زمانۀ خویش و آینده و فرهنگ جامعۀ خود است. دنیای داستانهای او دنیای یهودیان اروپای شرقی است – دنیایی بسیار غنی و در عین حال بسیار فقیر، عجیب و غریب و در عین حال آشنا با همۀ تجربه های بشری. این دنیا اکنون از میان رفته. از ریشه درآمده و خاک شده. ولی در نوشته های سینگر، در رویاهای او جان می گیرد، روشن و آزاد از توهم. در این داستانها، واقعیت و خیال تغییر شکل می دهند. قدرتِ الهامِ به یاد ماندنی سینگر مُهر واقعیت را بر خود دارد، و واقعیت از طریق رویا و خیال به حوزۀ ماوراءالطبیعه برکشیده می شود که در آن هیچ چیز ناممکن و قطعی نیست.