(در نظریه نشانه ،معناشناسی آلژیر گرمس و شکل‌شناسی ژرارژنت)

نویسنده : امیراسماعیل آذر

در بخشی از متن اين کتاب می خوانيد:

الهی نامه عطار را می‌توان يک داستان کلان ناميد؛ يعنی خوشه‌هايی که درون‌مايۀ مشترک و مفهومی پيوسته دارند. اين شيوه از حکايت‌پردازی سبب می‌شود تا فضاهای داستانی با هم تلفيق شده و يک مضمون واحدی را عرضه دارند. در حقيقت الهی نامه برش‌ها و خوشه‌های معنايی است که روابط پيرامتنی و ميان‌متنی آن را در قالب استعاره‌ای معنامند و در يک مسير مشخص قرار می‌دهد. شايد بتوان نمونه‌ای از اين‌گونه حکايت‌ها و مجموعه‌هايی را که به يک ساختار کلان منجر می‌شود، در رمان‌هايی چون شکست‌ناپذير فاکنر يا مجموعه داستان‌های دوبلينی‌ها اثر جويس يافت. اين حکايت‌ها و داستان‌های کوتاه به طور منظم در مسير هم قرار می‌گيرند و در قالب يک چرخۀ مفهومی سبب می‌شوند تا از نظر ساختاری و درون‌مايه‌های مفهومی با يکديگر پيوند داشته باشند. حکايت‌های الهی نامه با مربع معناشناسی گرمس سازگار است. اگرچه پاره‌ای از حکايت‌ها دارای «نحو روايی» کامل نيست؛ چراکه روايت فقط دارای يک شخصيت اصلی است يا شخصيت‌ها بسيار محدودند. به هر روی تلاش شده تا اين تطبيق به نحوی مناسب صورت پذيرد. اميد می‌رود که بتواند برای خوانندگان به ويژه دانشجويان مفيد واقع شود.