نویسنده : نجم‌الدین رازی

به انتخاب : محمدامین ریاحی

 این کتاب یکی از آثار مهم عرفان و تصوف است که از دیرباز موردتوجه بوده و یکی از دروس مهم دانشگاهی محسوب می‌شود و در قرن هفتم توسط عبدالله بن محمد نجم رازی  نوشته ‌شده است. گنجینه‌ی بی‌کران ادب فارسی که به نظم و نثر در زمینه‌های گونه‌گون از گذشتگان ما به یادگار مانده، بزرگ‌ترین ثروت معنوی جاودانه‌ی ما و پشتوانه‌ی زبان و ادب و فرهنگ ملی و از ارکان بقای حیات ما به‌عنوان یک ملت است و جزءجزء آن‌ها برای شناخت گذشته‌ی این ملت و تحکیم بنیاد زبان و فرهنگ امروز و فردای ما سودها دارد. در بخشی از متن این کتاب می‌خوانید: «مرصادالعباد نجم‌الدین رازی که نام مولف خود را در زبان و ادب فارسی و عرفان ایرانی بلندآوازه ساخته، بی‌تردید یکی از متن‌های ارزنده‌ی زبان فارسی است. این کتاب یادگار جاویدان یکی از پرآشوب‌ترین ادوار تاریخ ایران است که علت اوج اعتلای فرهنگ اسلامی ایران و کثرت کینه‌ها و بحث‌های فکری میان فرق مختلف و جنگ‌های داخلی و بالاخره هجوم و چیرگی تتار و فراهم‌شدن موجبات انقراض خلافت بغداد، اهمیت خاصی دارد، که اثر آنهمه در لابه‌لای مرصادالعباد منعکس است. نثر ساده و پخته‌ی کتاب و دربرداشتن نکات تاریخی و اجتماعی از روزگار مولف و سخنان بزرگان و اشعار لطیفی از چهار قرن اول شعر فارسی، ازجمله دو رباعی از خیام و یک‌دو بیتی از لهجه‌ی قدیم رازی و نیز لغات و تعبیرات نادر فارسی و اصطلاحات تاریخی و اجتماعی قرن هفتم و اصطلاحات عرفانی اهمیتی خاص بدان داده که نزدیک به هشت قرن از تاریخ تالیف کتاب تا امروز دست‌به‌دست می‌گشته است... .» محمدامین ریاحی یکی از مورخان معاصر ایرانی است که در زمینه‌ی فرهنگ و ادب پارسی به‌خصوص در زمینه‌ی فردوسی و شاهنامه و حافظ و تاریخ ایران آثار پژوهشی فراوانی را از خود به‌جای گذاشته است.