خنده در تاریکی اثر ولادیمیر ناباکوف، نویسنده ، مترجم، شاعر استاد ادبیات برجسته ی روس تبار است و از مطرح ترین رمان های این نویسنده به شمار می رود. ناباکوف علاوه بر اعتبار فراوانش به عنوان رمان نویسی طراز اول، در حوزه ی تدریس و نقد ادبی هم از سرآمدان قرن بود. او یکی از چهره های ادبی برجسته ی قرن بیستم به شمار می رود.وی این رمان را در سال 1932 نوشت. در طی هفت دهه پس از نگارش این رمان نقد های بسیاری در مورد آن نوشته شده و فیلمی هم بر اساس آن ساخته شده است.

داستان به شیوه ی دانای کل روایت می شود و نمایانگر طنز سیاه ناباکوف است.او در توصیف شخصیت ها لحنی طعنه آمیز دارد و جای جای داستان که به عنوان راوی حضوری در پرانتز دارد اغلب نکته هایی را با لحنی کنایه آمیز به نقالی خود اضافه می کند که بدبینی او را پررنگ تر نشان می دهد.ناباکوف با نثری ساده و روان و سر راست و به دور از پیچیدگی های فرمی و روایی و با لحنی بدبینانه یا شاید واقع بینانه تلاش می کند که واقعیت های تلخی را به اثبات برساند:
انسانها ، موجودات بدبخت و مفلوکی هستند که برای زجر دادن هم به پا این دنیا گذاشته اند و هر یک در باطن خود جلادی است قسی القلب که حتی از آزار دادن کسانی که دوست شان دارد نیز دریغ نمی ورزد.