باغ آینه عنوان مجموعه‌ای از منتخب ۴۴ شعر احمد شاملو است که بین سال‌های ۱۳۳۶ تا ۱۳۳۸ سروده شده و اولین بار در سال ۱۳۳۹ توسط انتشارات مروارید منتشر شد.

این کتاب در پنج منظومه شامل این اشعار است : خواب وجین‌گر / مثل این است … / حریق قلعه‌یی خاموش … / کلید / اتفاق / برف / شب گیر / غروب «سیارود» / در دوردست … / برسنگ‌فرش / کیفر / ماهی / کاج / پُل الله‌وردی‌خان / شبانه / طرح / فقر / مرثیه برای مردگان دیگر / شبانه / باران / نیم‌شب / شبانه / زن خفته / لوح گور / باران / تاشک / معاد / بر خاک جدی ایستادم … / کوچه / دادخواست / دربسته … / از شهر سرد … / با هم‌سفر / باغ آینه / مرثیه / نبوغ / شعار ناپلئون کبیر / قصه دخترای ننه دریا

محمد حقوقی، منتقد ادبی درباره این مجموعه این‌گونه می‌نویسد:

احمد شاملو (ا. بامداد) در سالهای آغاز چهارمین دهه زندگی خویش در ادامه راه خود به « باغ آینه » می رسد، به مرحله دریافت حقیقت « در شهر سرد » . او که اگر زمانی در شهر شطرنجی همچنان به تلاش می‌کوشید، اینک از فراز بام به حرکت مهره‌ای خویش و به اصل جرم یا بی جرمی ( در « کیفر » ) وقوف پیدا کرده، و اگر نه، به آستانه شک رسیده است. « باغ آینه » کتابی است که اغلب شعرهای آن را هاله‌ای از ابهام راستین در بر گرفته و از « دید » ی عمیق نشان دارد. شاعر « باغ آینه » ، اگر در « هوای تازه » دعوت دختران شرق و غرب را رد می کند و صرفاً دعوت آن چند مرد را پذیرا می شود و هرگز خنجرش را از دست فرو نمی‌افکند، در اینجا با حالتی اندیشمندانه، نگرنده نگران همه آن چشم اندازها و رخداده‌هاست. کتابی که با شعرهایی که اگر در « هوای تازه » خصوصی تر ، اجتماعی تر و وطنی تر بود، در این جا عمومی تر ، فلسفی تر و جهانی تر است.
در میان شعرهای موزون « باغ آینه »، علاوه بر « کیفر » که شعری است با فضایی خاص ، قطعه « بر سنگفرش » و به خصوص قطعات « ماهی» و « طرح » ــ از آن جا که از آغاز تا پایان ، بدون سطری انحراف و سرشار از جوهر شعری است ــ از شعرهای کامل شاملو ست. و در بین اشعار فصول سوم و چهارم که باید آغاز راه واقعی او دانسته شود ، « ارابه ها » «دو شبح » « اصرار » « از نفرتی لبریز » « فریادی و دیگر هیچ » ( از منظومه مرثیه برای مردگان دیگر ) « باران » و « شبانه ، شب، تار..»، و در فصل چهارم « باغ آینه » و « لوح گور » و از میان شعرهای توصیفی « از شهر سرد » از موفق ترین اشعار این کتاب به شمار می‌روند.'