«این یکی آن دیگری را نابود خواهد کرد. کتاب، عمارت را نابود خواهد کرد.» ویکتور هوگو عبارت معروفش را از زبان کلود فرولو، نایب کشیش کلیسای نتردام بیان می کند. هنر معماری ، احتمالا از میان نخواهد رفت اما دیگر پرچمدار فرهنگی در حال تغییر، نخواهد بود. « هنگامی که آن را با اندیشه ای مقایسه کنیم که شکل کتاب به خود می گیرد و برای این کار مقدار کمی کاغذ، کمی جوهر و یک قلم کفایت می کند، چگونه می توانیم از اینکه خرد آدمی فن چاپ را به جای معماری برگزیده است، در شگفت شویم؟ » « مقدسات سنگی » ما از میان نرفته اند اما مجموعه‌ی متون دست نویس، و پس از آنها متون چاپی، «این لانه‌ی مورچگان هوش و فهم » ، « کندویی که همه‌ی تخیلات، زنبورهای طلایی با عسل هایشان، در آن جای دارند» ، ناگهان ، در پایان قرون وسطی ، این مقدسات را به نحوی شگفت‌آور تنزل دادند. به همین ترتیب ، اگر کتاب الکترونیکی، سرانجام با کنار زدن کتاب چاپی خود را تحمیل کند، باز دلیلی وجود ندارد که بگوییم می تواند آن را از خانه هایمان بیرون کند و یا موجب شود که عادتمان را به آن از دست بدهیم. بنابراین، e- book کتاب را نابود نخواهد کرد چنان که گوتنبرگ و اختراع نبوغ آمیزش نتوانستند بلافاصله نسخه‌ی خطی را حذف کنند و این یک نیز نتوانسته بود اوراق پاپیروس را از رواج بیاندازد. عمل و عادت با یکدیگر همزیستی دارند و مابیش از هر چیز مشتاقیم که دایره‌ی امکاناتمان را گسترش دهیم. آیا فیلم تابلو نقاشی را از میان برده است؟ یا تلویزیون سینما را ؟ بنابراین به تخته‌رسم‌ها و دستگاه‌های جنبی مطالعه، که تنها از طریق صفحه‌ای کوچک دسترسی‌مان را به کتابخانه‌ی جهانی کامپیوتری شده میسر می‌سازند، باید خوشامد گفت.
هدف ژان کلود کریر و امبرتو اکو از تبادل آراء، حکم کردن درباره‌‌‌ی ماهیت تغییرات یا اختلالاتی نیست که ممکن است از پذیرش کتاب الکترونیکی، چه در مقیاس گسترده، چه محدود، ناشی شود. تجربه‌ی این دو دوستدار کتاب که مصرانه نسخه های چاپی پیش از سال 1500 را جستجو و دنبال می کنند، آنها را به این نتیجه رسانده است که کتاب را، همچون چرخ، در نظام آقریدگان تخیل بشر، تکاملی به شمار آورند که فرا رفتن از آن ممکن نیست.