گذرگاه میلر که با الهام از رمان‌های کلید شیشه‌ای و خرمن سرخ دشیل هَمِت نوشته شده، تفسیری تازه از ادبیات همت را به نمایش می‌گذارد و حتی از آن نیز فراتر می‌رود و با استفاده از ارجاعات مختلف به فیلم‌های گنگستری و فیلم نوآر، از منابع الهامِ هَمِتی خود موفق‌تر ظاهر می‌شود و در نهایت، یکی از جالب‌ترین برداشت‌های سینمایی از ادبیات هَمِت ــ که مورد توجه فیلمسازات دیگری هم بوده ــ شکل می‌گیرد.
برادران کوئن که «کارگردان دوسر» لقب گرفته‌اند، قراردادهای ژانر نوآر و نیز دیالوگ و زبان را به بهترین شکل در گذرگاه میلر به‌کار بسته‌اند، چنان‌که در این فیلم استفاده از زبان گنگستری در شکل‌گیری فضا و شخصیت‌ها بسیار کلیدی می‌نماید. آن‌ها اثر خود را به شکلی ساخته‌اند که گاه به‌نظر می‌رسد وجه داستانی و زبان آن بیشتر از وجه بصری برایشان حائز اهمیت بوده است، اما درعین‌حال، وجه بصری را نیز ابداً دست‌کم نگرفته‌اند. در مجموع، این اثر و سایر آثار این دو تن حاکی از دانش سینمایی، فرهنگی و تاریخی آن‌هاست ــ دانشی که در بطن فرهنگ امریکایی و در جوار سینمای هالیوود، به ساخت فیلم‌هایی مستقل و کم‌هزینه می‌انجامد که مخاطبانی جهانی دارند. گذرگاه میلر از جمله آثار برادران کوئن است که بسیار مورد توجه مخاطبان و منتقدان قرار گرفت و نخل طلایی جشنوارهٔ کن را در سال 1991 از آن خود کرد.