«یکی از تأ ثیرهای خواندن کتابی که با چنین دقت وارد جزئیات اندک می شود، این است که وقتی کتاب را می بندیم و زندگی عادی امان را از سر می گیریم، ممکن است ما هم دقیقاً به این جزئیات همان واکنشی را نشان بدهیم که نویسنده اگر در کنار ما بود نشان می داد. ذهن ما تبدیل به راداری می شود که از نو تنظیم شده تا جزئیاتی را که در خودآگاه ما سیلان دارد، ضبط کند، تأثیرش همانند آوردن رادیویی است به درون اتاقی که فکر می کردیم ساکت است، و متوجه می شویم که این سکوت فقط در طول موج خاصی وجود داشته، حال آنکه در تمام این مدت ما در این اتاق امواج صداهایی را داشته ایم که از ایستگاهی در اوکراین یا گفتگوی تلفنی رانندۀ تاکسی را با مرکزش پخش می کرده. توجه ما به سایه روشن های آسمان، به تغییر حالت های یک چهره، به ریاکاری های یک دوست و یا اندوهی نهانی در وجودمان که پیشتر نمی دانستیم وجود دارد، جلب می شود. کتاب مورد نظر با حساسیت های مشهودش ما را حساس تر می کند، و گیرنده های خاموش مان را روشن می کند.»