کتاب خوابیدن در هوای آزاد شامل 15داستان کوتاه است که شروع مستحکمی دارد. چند داستان اولیه کتاب تقریباً اکثر ویژگی‌های داستان خوب را دارند. البته در تعریف یک داستان خوب تعاریف مختلفی توسط کارشناسان حوزه ادبیات داستانی بیان شده است که در ادامه این نوشتار به برخی از آنها اشاره خواهد شد. یکی از این ویژگی‌ها، تازگی در نگاه نویسنده است که این مورد در بیشتر داستان‌های فرحناز شریفی دیده می‌شود. او اغلب به سراغ سوژه‌هایی رفته است که در نگاه اولیه، تازگی خاصی در آنها دیده نمی‌شود اما با کمی تامل می‌توان زاویه‌های تازه‌ای در بطن ماجراهایی که نویسنده تعریف می‌کند دید.

او برای بیان قصه‌های خود از شگردهای خاصی استفاده می‌کند که یکی از آنها، فاصله‌گذاری بین ماجراهایی که در دنیای داستانی اتفاق می‌افتد و برداشت‌های ذهنی راوی است. این برداشت‌ها طبعاً به واسطه همذات‌پنداری مخاطب با شخصیت‌های داستانی به‌ویژه راوی، به ذهن او (مخاطب) هم منتقل می‌شود. این رویکرد در نخستین کار که عنوان کتاب (خوابیدن در هوای آزاد) هم از آن برگرفته شده است، دیده می‌شود. این داستان جزء کارهای به نسبت قوی در این مجموعه محسوب می‌شود.

شیوه قصه‌گویی و نگاه نویسنده به حوادث پیرامونش در این داستان تازگی‌هایی دارد که آن را برای مخاطب ملموس‌تر می‌کند. راوی، ماجراهایی را برای مخاطب تعریف می‌کند که در عین واقع‌نمایی، جنبه‌های فراواقعی دارند. به عبارت دیگر، تنها با فرض یک احتمال این داستان باورپذیر می‌شود که این مورد هم در دنیای داستان دور از دسترس نیست.

راوی این داستان زنی است که ماجراهای غیرمتعارفی را تعریف می‌کند. خواننده ابتدا در مقابل این راوی مقاومت می‌کند و حرف‌هایش را به راحتی نمی‌پذیرد اما در ادامه که به روحیات خاص او پی‌می‌برد، حرف‌هایش را هم در دنیای داستانی می‌پذیرد.

قسمتی از کتاب :

اسفندماهِ هفت سال بعد از به دنیا آمدن خواهر چهارمم، با به دنیا آمدن من، آتش‌بس اعلام می‌شود و من می‌شوم ته‌تغاری خانواده. مادرم بچه نمی‌خواهد ولی به دلیل خون‌ریزی‌های شدیدش دکترها چاره دیگری برایش نمی‌بینند. به همین دلیل من با خواهر قبلی‌ام هفت سال تفاوت سنی دارم؛ و شاید به همین دلیل به زور به دنیا آمدن است که هیچ حوصله زندگی‌کردن ندارم. چهار خواهر قبلی دو به دو با هم جفت میشوند و من تنها می‌مانم. در سالی که من به دنیا می‌آیم زلزله‌ای اتفاق نمی‌افتد. حداکثر جریمه رانندگی در ایران پانصد تومان است و حداکثر ویزیت پزشکان نود تومان. ایران آن سال سی و چهار میلیون نفر جمعیت دارد. تقریباً دو برابر موقعی که پدرم به دنیا آمده بود.