یون فوسه، نمایشنامه‌نویس و شاعر، در سال 1959 در نروژ به دنیا آمد. پیش از نوشتن نخستین نمایشنامه‌اش، پانزده سال رمان، داستان و شعر برای کودکان می‌نوشته است. وی به درخواست یک کارگردان جوان نروژی کای یونسن، در سال 1994 نمایشنامهٔ «و ما هرگز از هم جدا نمی‌شویم» را نوشت. سال 1996 برای «کسی می‌آید» موفق به دریافت جایزهٔ ایبسن شد.
یون فوسه به عنوان بزرگ‌ترین نمایشنامه‌نویس معاصر نروژی و یکی از مهم‌ترین نمایشنامه‌نویسان زندهٔ دنیا شناخته شده است. او زبان تئاتری را در اواخر قرن بیستم متحول کرد و نگاهی نو به آن بخشید.

یون فوسه نروژی نمایشنامه‌هایش را خیلی متفاوت عرضه می‌کند. او طوری نمی‌نویسد که برای ما شکل شناخته‌ شده‌ای است. فوسه در نمایشنامه"کسی می‌آید" یک وضعیت غیرمعمول را در هفت تابلو ترسیم می‌کند. برای همین آن چه ابراز می‌دارد، مترادف با آن چیزی نیست که ما در واقعیت تجربه کرده‌ایم.

او به یک زوج می‌پردازد که از دیگران گریخته‌اند برای آن که معتقدند دیگران بین آدم‌ها جدایی می‌اندازند. آن دو به نقطه‌ای دور رفته‌اند تا در تنهایی خود با همدیگر زندگی کنند. اما از همان آغاز نیز این شک و شبه هست که کسی می‌آید. زن می‌پندارد که یک زن می‌آید تا آرامش آن‌ها را بر هم بریزد. اما مرد در این باره به جنسیت این فرد مزاحم اشاره‌ای نمی‌کند. این فکر درست از آب درمی‌آید. مردی می‌آید که این خانه قدیمی و کهنه را در ساحل دریا به این زوج فروخته است. این خانه متعلق به خانواده پدری این مرد است. زن و مرد اختلاف پیدا می‌کنند و باز هم با آمدن مرد در را به رویش باز نمی‌کنند. تا این که با سماجت مرد، زن در را به رویش باز می‌کند. مرد شماره تلفن خود را که در آن نزدیکی زندگی می‌کند به زن می‌دهد و می‌رود. شوهر برافروخته و عصبی است و با زن خود مقابله می‌کند. شوهر فکر می‌کند که همسرش آگاهانه به این جا آمده و از وجود این مرد مزاحم با‌خبر است. زن به دنبال برقراری آرامش است، هر چند خود نیز از این شرایط لطمه خورده است. مرد تنها می‌شود و می‌پندارد که همسرش او را ترک می‌کند و به سوی مرد غریبه و مزاحم می‌رود. اما زن برمی‌گردد تا ‌تنهایی خود را حفظ کنند...

قسمتی از کتاب :

شوهر: تو خوب می‌دانستی که کسی می‌آید
من هم به نوعی این را می‌دانستم
اما نمی‌خواستم بدانم
و تو همیشه می‌دانستی