ياسمينا رضا در اين اثر نيز چون ديگرآثارخود با برگزيدن سوژه اي مبتكرانه و پرداختي درخشان دست به خلق اثري بيادماندني مي زند. همانگونه كه از نام اثر نيز به خوبي دريافت مي شود داستان بيانگر سه روايت از زندگي است، سه روايت از زندگي دو زوج، زوج هنري وسونيا به عنوان ميزبان در برابر زوج هيوبرت واينس به عنوان مهمان در سه اپيزود با يك تم اصلي رو در روي هم قرار مي گيرند.ياسمينا رضا با ظرافتي مثال زدني با پنهان يا آشكارسازي، رخ دادن يا ندادن، اطلاع داشتن يا نداشتن، مهم بودن يا نبودن يكسري اطلاعات ريز در دل روايت هايي به ظاهر همسان خالق شگفتي مي شود ونشان مي دهد كه همين رخدادهاي ريز در زندگي روزمره ما كه شايد هرگز هم به چشم نمي آيند، چگونه مي توانند تغيير دهنده روند داستان وروند زندگي ودر يك كلام روند سرنوشت باشند.اثري كه به مسئله برخوردها ورفتارهاي انسانها مي پردازد ودر حال بررسي روابط انساني است.
ياسمينارضا در سال 1959 در پاريس متولد شده است. مادرش نوازنده ويولن و مجاري و پدرش يك ايراني و بازرگان است. پدر رضا تبار ايراني و يهودي دارد كه پس از مهاجرت پدربزرگش در روسيه به دنيا آمده و از آنجا در زمان جنگ جهاني به پاريس مهاجرت كرده‌اند.
ياسمينا در جواني به دانشگاه نانتر فرانسه مي‌رود تا در رشته جامعه‌شناسي و مطالعات تئاتر تحصيل كند سپس براي آنكه به صورت عملي با مقوله تئاتر آشنا شود در مدرسه هنرهاي نمايشي «ژان دوكك» تحصيلات خود را ادامه مي‌دهد.
«گفت‌وگوهاي پس از يك خاكسپاري» اولين نمايشنامه ياسمينا رضاست كه برنده جايزه مولي شد اما آنچه باعث شهرت جهاني رضا شد، نمايشنامه «هنر» بود كه براي اولين‌بار در سال 1994 در فرانسه اجرا شد و ضمن كسب جايزه مولير به موفقيت‌هاي دامنه‌داري در سطح دنيا دست پيدا كرداما نمايشنامه «سه روايت از زندگي» يا «زندگي ضرب در سه» يكي از نمايشنامه‌هاي بسيار خوب ياسمينا رضاست كه در سال 2000 نوشته شده است.آنچه در نمايشنامه سه روايت از زندگي بسيار مشهود است، بيان ساده ماجراست كه در عمق خود ناگفته‌هاي فراوان دارد.

قسمتی از کتاب :

اوبر: آخرین باری که دیدمش بهش گفتم: گوش کنین سرژ، افسردگی یه مخمصه‌ست. کسی نمی‌تونه کمک‌تون کنه. کسی کاری براتون نمی‌کنه، تنها راه علاج اراده‌ست، اراده، اراده. این حرف من حالش رو سه برابر بدتر کرد. اصلاً نباید چنین چیزی بهش می‌‌گفتم. عاطل و باطل مونده بود با چنان نگاه مخوفی که به عمرم ندیده بودم.
اینس: اگه من افسرده بودم و بهم می‌گفتن اراده، اراده، خودم رو یه راست از پنجره پرت می‌کردم پایین.