«او بهترین نویسنده قرن بیستم فرانسه است» (آندره ژید)؛ «آثارش کابوس‌هایی هستند که با هنرمندی دردآوری توصیف‌شده‌اند» (فرانسوا موریاک) و ...

آنچه در بالا خواندید درباره مارسل پروست گفته نشده، همچنین در مورد آلبرکامو، کلود سیمون و یا دیگر نویسندگان شاخص قرن بیستم فرانسه؛ شاید تعجب کنید اما این گفته‎های ستایش‌آمیز، تنها نمونه‌هایی از خیل گفته‌هایی ست که درباره ژرژ سیمنون گفته‌شده است.

مگره و زن بلند و بالا، رمانی ست که در سال ۱۹۵۱ توسط سیمنون نوشته‌شده است، در ایام شکوفایی و البته پرکاری ادبی این نویسنده یِ همیشه پرکار که گاه در طول سال ۱۰ رمان منتشر می کرد.

در این رمان زنی از آشنایان قدیمی مِگرِه به دیدنش می‌آید: اِرنستینِ بلندبالا که سال‎ها قبل یک بار مگره او را بازداشت کرده بود. حالا او با نام «خانم ژوسیوم»، به ملاقات وی آمده بود تا از شوهرش آلفرد و وقوع قتلی احتمالی بگوید. آلفرد ژوسیوم، یا آن‌گونه که در اداره‎ی پلیس پاریس معروف بود، «آلفردِ محزون» یا «آلفردِ گاوصندوق‌ها»، دزد باسابقه‌ای است که به خاطر تخصص‌اش در سرقت از گاوصندوق‌های پیشرفته، شهرتی در روزنامه‌ها به هم زده است. مردی لاغراندام و غمگین با چشمانی نگران، که به رغم مهارتش در گشودن قفل‌ گاوصندوق‌هایی که زمانی خودش آن‌ها را نصب کرده بود، بسیار بدشانس است و اغلب چیزی به دست نمی‌آورد.

این بار آلفرد پس از ورود به خانه‎ی بزرگی که مطب یک دندان‌پزشک هم هست و در حال باز کردن قفل یک گاوصندوق، جسد خون‌آلود زنی را می‌بیند. آلفرد از ترس متهم شدن به قتل، متواری و پنهان می‌شود. همسرش که از ماجرا باخبر شده، مگره را مطلع می‌سازد. بازرسان آگاهی با استفاده از فهرست خریداران گاوصندوق‌های مارک پلانشار، خانه‌ای را که آلفرد وارد آن شده بود پیدا می‌کنند، اما نه جسدی می‌یابند و نه نشانه‌ای از وقوع یک قتل. مگره با ورود به آن خانه، پا به زندگی گیوم سِر–، دندان‌پزشک پنجاه‌ساله و مادر پیر و مقتدرش می‌گذارد و به بررسی ویژگی‌های شخصیتی آن‌ها می‌پردازد. رفته‌رفته، چهره‎ی فرد سومی آشکار می‌شود که زمانی در آن خانه زندگی می‌کرده است: ماریا، همسر هلندیِ گیوم سِر …