بریل مرکام هم از آن‌دست نویسنده‌هایی است که نه‌فقط کتابش که خودش هم سال‌های سال گم مانده بود تا این‌که کشف شد قدیم‌ها ارنست همینگوی در نامه‌ای به یکی از رفقا درباره‌اش نوشته «به شکل اعجاب‌انگیزی خوب، آن‌قدر که من از خودم به عنوان یک نویسنده شرمنده شدم. حس کردم صرفا نجار کلمات هستم، هر چه را در کار صیقل خورده باشد برمی‌دارم و به‌هم میخ‌شان می‌کنم و بعضی وقت‌ها یک‌ خوک‌دانی معمولی می‌سازم. ولی او فاتحه‌ی همه‌ی ما که خودمان را نویسنده می‌دانیم، نوشته است.» بریل مرکام، نویسنده‌ی این کتاب، سرنوشت عجیبی داشت، او معشوق آنتوان دوسنت اگزوپری خالق «شازده کوچولو» بود و به سبب شغل پدرش در افریقا بزرگ شده بود. کتابش را، که روایتی از زندگی‌اش در افریقا است، در دهه‌ی چهل میلادی نوشت اما هیچ جلب نوشته‌اش نشد. بعدها در دهه‌ی هشتاد وقتی نامه‌ی همینگوی درباره‌ی این کتاب پیدا و منتشر شد نام او سر زبان‌ها افتاد، عده‌ای به سراغش رفتند و او را که در افریقا در قعر فقر و تنهایی زندگی می‌کرد یافتند. دستمزد تجدیدچاپ کتابش را که گرفت برای مدتی از فلاکت نجات یافت، اما عمرش به دنیا نبود و نتوانست آن‌قدر زنده بماند که مزه‌ی شهرت را بچشد.