قسمتی از این کتاب :

"...علی نمونه است، رهبر نیست؛ راهنما است، امام مبین است. امام مبین تنها رهبر اجتماع نیست. رهبر یک جامعه‌ای که مرا می‌خواهد‬ رهبری کند و بِبَرد به یک طرفی، نباید شکست بخورد؛ اما نمونه متعالی مطلق نباید چنین ضعفی را تحمل بکند؛ اینست که می‌بینیم علی قهرمان متعالی سخن گفتن و زیبا سخن گفتن و پاک سخن گفتن است، نمونه اعلی و متعالی شهامت و گستاخی در جنگ است؛ نمونه عالی پاکی روح در حدّ اساطیر و تَخَیل فرضی انسان در طول تاریخ است؛ نمونه اعلی محبت و رِقّت و لطافت روح است؛ نمونه عالی دوست داشتن در حد نمونه‌های اساطیری‬ ‫است؛ نمونه عالی عدل خشک دقیقی است که حتی برای مردِ خوبی مانند عَقیل برادرش قابل تحمل نیست؛ نمونه اعلی تحمل است در جایی که تحمّل نکردن، خیانت است؛ و نمونه اعلی همه زیبایی‌هایی است و همه فضائلی است که انسان همواره نیازمندش بوده و نداشته؛ و علی به این معنی امام است. امام ِانسانی، از آن گونه که باید باشد اما نیست و تاریخ و انسان همواره میساخته. اما این امامی است از آن گونه که باید باشد و نیست ولی در تاریخ یک نمونه هست و علی نه تنها امام است بلکه در طول تاریخ هیچ شخصیتی باز این امتیاز را نداشته که یک خانواده امام است! یعنی خانواده اساطیری است، خانواده‌ای که ‫پدر علی است، ‬‫مادر زهراست، ‬‫پسر آن خانواده حسین است، و دختر آن خانواده زینب است."