مؤلف درباره انگیزش خود در زمینه تألیف این کتاب می گوید: عیوب و اشکالات متعدد کتب بدیعی از قبیل تشتت در اسماء و اصطلاحات، نداشتن نظم و نسق علمی، عدم استفاده از مفاهیم کارآمد و روشنگری چون صامت و مصوت و هجا و تعاریف سطحی و ناقص، مثال های تکراری و کهنه و غیره و غیره باعث شد که برای دانشجویان خود جزوه ایی ترتیب بدهم.

همچنین در مقدمه می نویسد: عمده کوشش من در این کتاب، بازنویسی بدیع لفظی با امکانات اولیه زبانشناسی و ارائه تعاریفی نسبتهً دقیق و عملی و فراگیر در بخش بدیع معنوی بوده است و امیدوارم که بدین وسیله بدیع تا حدی از حالت ایستایی چندصد ساله ی خود خارج شود و جنبه یی پویا و استدلالی یابد به نحوی که تموج و سرشاری متون ادبی ما از نکات و دقایقی بدیع، در چشم ها و ذهن ها جلوه گر و نمودار گردد.

دیدگاه نویسنده نسبت به کتب سنتی بدیع نگاهی انتقاد گرایانه است: ” این کتب، صنایع را به نحوی مطرح کرده اند که گویی هیچ ارتباطی بین صنایع وجود ندارد و هر صنعت پدیده ای مجزا و مجرد است و آنان هم که به دنبال نظم نسقی بوده اند صنایع را به ترتیب حروف الفبا مطرح کرده اند. مثلاً صاحبان مدراج البلاغه و دره نجفی و ابداع البدایع٫