سوژه، استیلا و قدرت در نگاه هورکهایمر، مارکوزه، هابرماس و فوکو به بررسی مقایسه‌ای دیدگاه‌های این چهار فیلسوف در مورد سوبژکتیویته و رابطهٔ آن با قدرت می‌پردازد. از یک سو، قدرت مقوله‌ای تلقی می‌شود که صرفاً از طریق سرکوب سوبژکتیویته عمل می‌کند و قدرت نهایتاً سوبژکتیویته را خُرد و نابود می‌کند و در نتیجه، رهایی و آزادی سوژه به معنای فروپاشی و محو قدرت است. چنین مفهومی از قدرت با انگارهٔ استیلا تعریف می‌شود. در مقابل، فوکو تصویر کاملاً متفاوتی از قدرت ارائه می‌دهد که نه با سرکوب سوبژکتیویته، بلکه با ارتقا، پرورش و بارورکردن آن عمل می‌کند. پیتر میلر (استاد فلسفهٔ سیاسی) در بخش اول کتاب، آثار سه اندیشمند بزرگ مکتب فرانکفورت را دراین‌باره بررسی می‌کند و در بخش دوم کتاب به آثار مهم فوکو می‌پردازد.