"این مجموعه مربوط به خاطرات سال‌های 1336تا " 1340سعید نفیسی "بوده كه ماحصل آشنایی و معاشرت وی با رجال سیاسی و ادبی است .كتاب در سه بخش "خاطرات سیاسی"، "خاطرات ادبی "و "خاطرات جوانی "تدوین یافته است .مقدمه كتاب از "عبدالحسین نوایی "درباره سعید نفیسی و خاطرات اوست .وی درباره مقالات كتاب می‌گوید..." : در این مجموعه...نوشته‌های سعید نفیسی عنوان "خاطرات ادبی و مطبوعاتی استاد "نام گرفته و قسمتی دیگر خاطرات سیاسی استاد و تحت عنوان "خیمه شب بازی ."ولی این دو خیلی با هم اختلاف ندارند .چه بسا از افرادی در هر دو سمت یاد كرده : عارف، ادیب الممالك، سید اشرف‌الدین، عشقی، ایرج، وحید دستگردی، بهار، رضا شهرزاد و ابوالحسن فروغی، اقبال، رشید یاسمی و در قسمت دوم از قوام‌السطنه، مشیرالدوله، سید اشرف‌الدین، ادیب‌الممالك، نصرت‌الدوله، زیرك‌زاده، هژیر، دكتر سعید خان كردستانی، رزم‌آرا، مظفر فیروز، عارف، ایرج، عشقی، قزوینی، یحیی خان قره‌گزلو، رضا شهرزاد، كسروی، فرج‌الله بهرامی، اقبال آشتیانی، آیرم، عبرت .از این فهرستی كه شتاب‌زده به دست دادم خود به خود چند مطالب روشن می‌شود .نخست این كه سعید نفیسی طرح از پیش آماده كرده‌ای برای این رشته مقالات نداشته و لابد از او خواسته بودند كه چیزی برای "سپید و سیاه " بنویسد و او هم بنابر عادت مالوف نه نگفته و "چیزی نوشته "است .و دیگر آن كه در قسمت سیاسیون هم باز خواه نا خواه جنبه علمی و ادبی اشخاص را در نظر داشته نه صرفا مسائل سیاسی و مراتب اداری را ;بدین معنی كه اگر از مشیرالدوله یادی كرده به كتاب‌های ارزنده او نظر داشته نه حوادث روزگار صدارت و وزارت میرزا حسن خان مشیرالدوله را، و یا اگر از داور و نصرت‌الدوله و هژیر یاد كرده باز از این جهت بوده كه آنان و دیگر افراد نظیر آنان مردمان مستعد و هوشمندی بوده‌اند كه در این سرزمین میان بر زده و راه سیاست را برای خود انتخاب كرده بودند كه زودتر به مقام و شهرت و ثروت برسند و رسیدند، ولی سر در سودای خود كردند و به علت زرنگی زیاد جوان مرگ شدند و در همان دام شناخته شده زور و زری افتادند كه خود بیشتر رقیبان و حریفان خود را در آن گرفتار كرده و روزی چند بر جای ایشان نشسته بودند و سرانجام جاذبه "اصل خویش "بازگشته و دوستان و عزیزان و فرهیختگان را كه در عرصه ادب با ایشان انیس و جلیس بوده آورده است و باز از عشقی و عارف و ایرج و اقبال و رشید یاد كرده و محامدشان را برشمرده، از نكات ضعفشان به سرعت گذشته و بر مرگ همه آنان افسوس خورده و از همه ایشان به نیكی نام برده و به خوبی یاد كرده است .با این همه بسیار روشن است كه با مردان عرصه سیاست میانه خوبی ندارد و از آنان كه با سیاست بافی و سیاست بازی یك چند چون "میر نوروزی "بر مسند وزارت می‌نشینند و به این قرون فخر می‌فروشند در حد شعور و استعداد و طمع، ثروتی فراهم می‌آورند و سپس با ساز و سرنای انگ خورده و رسوا از كار بركنار می‌شوند خوشش نمی‌آید ."...در پایان كتاب، تصاویری از سعید نفیسی و دوستان و نزدیكان وی به چاپ رسیده است ."