در سال 1857 میلادی، انجمن سلطنتی آسیایی لندن رونوشتی سربسته و مهرشده را از کتیبه‌ی خط میخی‌ای که به تازگی از آشور به دست آمده بود، برای چند نفر ارسال کرد. ترجمه‌ی این دانشمندان در 25 مه همان سال خوانده شد و به آن اندازه باهم مطابقت داشتند که مبنای خط میخی هجایی اعلام گردد. در سال 2007 میلادی گروه تاریخ و باستان‌شناسی خط میخی شرقی به مناسبت گرامی‌داشت آن روز برنامه‌ای را ترتیب داد، اثر حاضر به همین مناسبت، مراحل مختلف اکتشافات شرق نزدیک باستان و رمزگشایی خطهای میخی را ارایه می‌دهد. خط میخی در طول بیش از سه هزاره و در محدوده‌ی وسیعی از شرق نزدیک، نه تنها در بین‌النهرین، بلکه در نواحی همسایه‌ی آن و نیز در مصر، ترکیه و ایران کاربرد داشته است. نشانه‌های « میخ شکل» برای نوشتن زبان‌های مختلف بنابر سه نظام متفاوت اندیشه‌نگاری، هجایی و الفبایی استفاده می شدند.