ناهید کبیری، شاعر، نویسنده و مترجم، متولد 1327 است. از آثار او می‌توان «یلدا، سپهر»، «لحظه‌ها در باد»، «آرزوهای پاییزی»، «غروبی‌ها»، «طرحی برای سنگ»، «طرحی برای سار»، «جمعه‌های بارانی»، «رویای شیرین»، «پیراهن آبی»، «مرا به بغداد نبرید»، «دامن‌ام را می‌تکانم از ابر» و «بی‌سرزمين» را نام برد.

وی این کتاب خود را چنین توصیف می‌کند:

«در این داستان‌ها از یک سو جنبه‌های فلسفی زندگی و عشق دیده می‌شود و از سوی دیگر مسایل عاطفی یا موضوعات ملموس زندگی را مد نظر داشتم. در این داستان ها هم مانند آثار قبلی ام، اغلب مسایل و موضوعات مختص به یک ناحیه جغرافیایی خاص نیستند و می‌توانند به همه انسان ها مرتبط شوند...»

این کتاب 10 داستان کوتاه دارد که بر اساس فهرست آن «با دمپایی‌های لنگه به لنگه» پنجمین داستان کتاب است.

سایر داستان‌های این کتاب، «مولا و ماهی‌ها»، «شام دوم»، «خلیج تنها نیست»، «سرگیجه و بازنشتگی»،«smile»، «بچه‌های رشته روانشناسی»، «هدیه بیست و چهار ساله‌گی»، «رستم کیف پولش را جا گذاشته است» و «طرح هزاران لباس عروس» نام دارند.

در قسمتی از داستان «با دمپایی‌های لنگه به لنگه» آمده است: «آن روز، زیر سایه یکی از بعدازظهرهای اردیبهشت یا خرداد، آن‌قدر پشت کلاس‌های امتحان و روی چمن‌های دانشکده روبه‌روی هم نشستیم و علف‌ها را دور انگشت‌هامان تاب دادیم تا عاشق شدیم.»