م.ف. فرزانه از نوجوانی با مطبوعات همکاری می کرد. با معرفی دکتر سیدصادق گوهرین با صادق هدایت آشنا شد و تا پایان عمر هدایت دوست و مرید او بود.
سال اول حقوق را در تهران، روانشناسی و مردمشناسی را در سوربن گذراند و تحصیل حقوق را تا دکترای حقوق بین الملل در پاریس و تولوز ادامه داد. سپس با بورس دولت فرانسه فارغ التحصیل انستیتوی عالی سینمایی پاریس شد و از آن پس فیلمهایی مستند، بیشتر درباره ی هنر ایران، ساخت. مدتی به ایران آمد، نخستین آموزشگاه فنی سینمایی را تاسیس کرد و از اولین پایه گذاران تلویزیون ملی ایران شد. لیکن محیط کاری به قدری برایش ناگوار آمد که از شغل سینمایی دست کشید و به عنوان رئیس بانک صادرات به پاریس بازگشت.

آثارفرزانه عبارتند از: دو کتاب درباره ی هدایت («آشنایی با صادق هدایت» نشر مرکز، 1373، «صادق هدایت در تار عنکبوت» نشر مرکز، 1383)؛ رمان اتوبیوگرافیک «عنکبوت گویا»، رمانهای «چاردرد»، «خانه»، «دندانها»، «راست و دروغ، نشر باران، زبان سرخ، نشر باران سوئد 2008»، وبنبست؛ ترجمه هایی از گوگول، فروید، اشتفان زوایگ، رنه گروسه، هورتیک، چخوف، موپاسان و ژان پل سارتر ... فیلم های مستند او نیز عبارتند از: «مینیاتورهای ایرانی»، «کورش کبیر»، «وقایع ایرانی»، «زن و حیوان یا هفت هزار سال هنر در ایران»، «زنهای پاریسی» و «جزیره خارک»

کتاب جالب آشنایی با صادق هدایت بر اساس دوستی نزديک م.ف.فرزانه با هدایت ، كه تا آخرين روزهای زندگی وي ادامه داشته ، نوشته شده است . بخش نخست كتاب ،« آنچه صادق هدایت به من گفت » دربردارنده ي خاطره هاي گوناگوني از اين دوران است كه در كنار هم ، تصويري روشن و واقعي از خصوصيات شخصي و روال زندگي هدايت ترسيم مي كنند وبه ويژه بر رويدادهاي چندماهه ي پيش از خودكشي وي در پاريس پرتوي تازه مي افكنند .