«کریشتوف کیشلوفسکی» کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس اهل کشور لهستان بود.کیشلوفسکی در ورشو به دنیا آمد و کودکی خود را در چند شهر کوچک لهستان گذراند. او در سال ۱۹۵۷ بدون هدف شغلی وارد دانشگاه ورشو در رشته کارشناسی تئاتر شد چون یکی از بستگان او آنجا را اداره می‌کرد. سپس تصمیم گرفت کارگردان تئاتر شود اما آن زمان دوره کارگردانی تئاتر نبود پس تصمیم گرفت سینما را به عنوان راه واسط انتخاب کند.

داستان‌های این کتاب به ترتیب به سه فیلم «آرامش» (1976)، «آماتور» (1979) و «شانس کور» (1981) می‌انجامد. در این متن‌ها قسمت‌های زیادی وجود دارد که در فیلم نیست، یا نهایتاً در فیلم‌نامه به شکلی دیگر درآمده است. برای مثال، در داستان آخر این مجموعه، «اتفاق»، که به فیلم «شانس کور» انجامیده، تقریباً نیمه‌ی ابتداییِ داستان در فیلم وجود ندارد. از همین رو دیدن دوباره‌ی فیلم‌های کیشلوفسکی پس از خواندن این داستان‌ها می‌تواند تجربه‌ای کاملاً تازه باشد.

عظیمی مترجم اثر درباره‌ این مجموعه‌داستان می‌گوید: «مجموعه‌داستان "اتفاق و دو داستان دیگر" چهارمین کتابی است که ترجمه کرده‌ام؛ بعد از دفتر خاطرات آندری تارکوفسکی و دو کتاب دیگر راجع به کنجی میز و گوشی و فرانتس کافکا. این اثر از سه رمانِ فیلم‌نامه تشکیل شده است. شیوه‌ی کار کیشلوفسکی به این ترتیب بود که پیش از نگارش فیلم‌نامه ابتدا متن را به صورت داستان بر روی کاغذ می‌آورد، آن هم نه در یک نسخه، بلکه در نسخه‌های مختلف. دوست و همکار کیشلوفسکی، خانم هانا کرال، این متن‌ها را پس از مرگ سینماگر از همسر او می‌گیرد و با ادغام کردن نسخه‌های مختلفِ هر داستان آن‌ها را به شکل کنونی به چاپ می‌رساند. به این ترتیب می‌توان گفت کیشلوفسکی از داستان‌های خودش در سینما اقتباس می‌کرده است.»

 «به عقیده‌ من، یکی از وظایف مهم هر مترجم این است که کتاب‌ها و نویسندگان ناشناخته یا کمتر شناخته‌شده را به خوانندگان معرفی کند. البته کیشلوفسکی به هیچ‌وجه در ایران چهره‌ی ناشناسی نیست، اما کتاب حاضر از جمله کارهایی بود که کمتر کسی از وجودش اطلاعی داشت. این ‌که چرا این کتاب را ترجمه کردم، در وهله‌ی اول به این دلیل بود که کیشلوفسکی را یکی از پنج سینماگر بزرگ تاریخ سینما می‌دانم، و دوم به این خاطر که به نظرم کتابی خاص و البته بسیار با ارزش آمد. خوشحالم که شانس ترجمه‌ چنین اثری نصیب من شد.»