«خدایگانی و بندگی» عنوان کتابی است که ترجمه‌ی بخشی از کتاب «پدیدار‌شناسی روح» و فلسفه‌ی «هگل» را در خود جای داده است. این کتاب شامل 4 بخش با عناوین «تاریخ تفسیر یک متن»، «خدا یگانی و بندگی؛ ترجمه و اصل آلمانی»، «تفسیر خدایگانی و بندگی» و «ضمائم و ملحقات» است.

در پشت جلد کتاب چنین می‌خوانیم : "هسته کتاب حاضر، که نخستین بخش از نظریه آگاهی و خودآگاهی در فلسفه هگل را تشکیل می‌دهد، ترجمه جدیدی است از فصل خدایگانی و بندگی از پدیدار شناسی روح. مقدمه کتاب به بحثی پیرامون سابقه تفسیر اثر می‌پردازد. مولف در بخش تفسیر کوشیده است تا با ارجاع به دستگاه فکری هگل طرح جدیدی از معنای فصل ارائه کند و بندهای نوزده‌گانه آن را با نگاهی به علم منطق توضیح دهد. فصل خدایگانی و بندگی الگویی در ایجاز و تراکم مفاهیم فلسفی است و فهم آن گامی در فهم پدیدار شناسی روح، اما این گفته به معنای آن نیست که از طریق این فصل می‌توان کل اثر را فهمید. فیلسوف در این فصل از کتاب پدیدارشناسی روح با بیانی پیچیده، که شاخص نوشته‌های او و دیگر فیلسوفان ایده آلیست است، با ذکر جزئیات و بنا به "منطقی در وراء آگاهی"، خروج روح از وضعیت طبیعی و ورود در ساحت تاریخی را به ظور نسبت خدایگانی و بندگی مقارن می‌داند. آن‌گاه در نظام فلسفی بالنده خود ثابت می‌کند که ناممکن شدن بردگی در دوران جدید را نباید از شایست و نشایست اخلاقی قیاس گرفت؛ امتناع بردگی حاصل بسط ایده آزادی در تاریخ است. مهم‌ترین نتیجه منطقی فصل این است که بسط آزادی و رفع بردگی و بندگی، مستلزم حل و رفع دیالکتیک تاریخ است، نه جا به جایی خدایگان و بنده."