یک روز غروب که "هوگارت" پس از ماهیگیری به تماشای دریا ایستاده بود ناگهان حس غریبی در وجودش جاری شد. احساس کرد کسی اورا تماشا می کند. ترسید. سرش را برگرداند و دامنه پر شیب صخره ها را نگاه کرد.

در بالای خط افق، درست روی لبه آن، در گرگ و میش غروب دو چشم سبز می درخشید. هیکل سیاه عظیمی خود را از پرتگاه بالا کشید. ناگهان، هوگارت با مرد آهنی غول پیکری مواجه شد. هوگارت پا به فرار گذاشت. به خانه که رسید نفس نفس زنان فریاد زد: " پدر یک مرد آهنی، یک غول آهنی بالای تپه است."

این آغاز حضور مرد آهنی در دهکده ی آن ها بود و آغاز گم شدن تراکتورها، مته های زمین سوراخ کن، خیش های آهنی و هر آن چه از آهن بود. مرد آهنی گرسنه بود و باید شکمش را سیر می کرد...

از آن جا که "تد هیوز" پیش از آنکه نویسنده باشد، شاعر است، فضایی شاعرانه و خیال انگیز بر این داستان فانتزی حاکم است. موضوع داستان یعنی زندگی صلح آمیز و به دور از قدرت طلبی و جنگ به شیوه ای نو و تازه بیان شده که نشان از تخیل قوی و خلاقانه ی نویسنده دارد. مرد آهنی اگر چه از آهن ساخته شده، اما دارای احساس است و شرایط جنگ و خشونت حاکم بر دنیای صنعتی امروز را نمی پذیرد.
:
مترجم درباره‌ی این کتاب چنین توضیح می‌دهد:

«هيوز» روي ديدگاهي تكيه دارد كه براساس آن آدميان باید نظرات مخالف با خود را شنونده باشند و بتوانند از پس تحمل آن برآيند. هيوز معتقد است این روش می‌تواند به ما یاد دهد که اگر نظر مطرح شده در مورد خودمان را کاملا قبول نداشته‌ باشيم لااقل بايد بتوانيم تحملش کنیم. از نظر اين اديب انگليسي هر یک از ما انسان‌ها باید فرهنگ صلح را ابتدا در وجود خودمان گسترش دهیم تا بتوانیم پس از آن از صلح جهانی صحبت کنیم. تد هيوز در نهايت اين رهيافت را ارایه مي‌دهد كه بهتر است انسان‌ها به جای تلاش در جهت ساخت ادوات جنگی در کنار هم و با صلح و نشاط زندگی کنند.