دنیدیدرو به سال 1713 متولد شد و در سالِ 1784 در پاریس درگذشت. او نزدیک به 26 سال سرپرست دایرةالمعارف جامع فرانسه بود. این مجموعه‌ در 28 جلد منتشر شده است. دیدرو یکی از منتقدان کلیسای کاتولیک بود و این کلیسا بارها حکم به سوزاندن آثار و تکفیرِ او داد. او در کنارِ ولتر و روسو از مهم‌ترین چهره‌های فرانسوی عصرِ روشنگری محسوب می‌شوند. دیدرو چهار اثر داستانی - فلسفی نوشت که «ژاک قضا و قدری» ، «برادرزاده‌ی رامو» و «راهبه» از مهم‌ترین‌شان محسوب می‌شوند.

دیدرو، این رساله‌ی روایی کوتاه را در نیمه‌ی دوم قرنِ هجدهم نوشته و در آن گفت‌و‌گویی خیالی میان خود و یک شخصیت خاص که در آن زمان به ایشان «لاابالی» گفته می‌شد ترتیب می‌دهد و در آن درباره‌ی انواع مصادیق مانند اخلاق، عشق، آموزش، مذهب، سرنوشت و... بحث می‌کند. این رساله از بنیادین‌ترین آثاری‌ است که در آن‌ می‌توان رئوسِ فکری لیبرال و فردگرا را مشاهده کرد و همین امر است که این کتابِ دیدرو را یکی از مهم‌ترین آثار داستانی - فلسفی قرنِ هجدهم کرده است.