این کتاب شامل شش فصل با عنوان‌های مختلف «رویاهای بیداری»، «مرمت و معنا»، «بدن در فلسفه و هنر»، «پایان مناقشه: مقایسه‌ی میان نقاشی و عکاسی»، «کانت و اثر هنری» و «آینده‌ی زیبایی‌شناسی» است.

پرسش از هنر بودنِ هنر یا همان ماهیتِ هنر که آرتور دانتو، در کتاب حاضر مطرح می‌کند، ‌در واقع همان پرسشی است که نخستین‌بار افلاطون در محاوره‌ی جمهوری با ارائه‌ی تعریفی از هنر درصدد پاسخ‌گویی به آن برآمد. بنابراین، طرح این پرسشِ بنیادین و پیچیده فی‌نفسه از حیث موضوع تازگی ندارد، منتها وجه نوین و قابل‌توجه این کتاب، رویکرد منحصر بفرد دانتو نسبت به این پرسش از طریق ارائه‌ی تعریفی جامع از اثر هنری به «معنای مجسّم»، آن‌هم با بهره‌گیری از آرای فیلسوفانی نظیر دکارت، کانت و هگل و آثار هنرمندانی همچون میکل‌آنژ و پوسن تا دوشان و وارهول است. این اثر به‌عنوان آخرین نوشته‌ی این مورخ هنر و نظریه‌پرداز آمریکایی، که به‌واقع ثمره‌ی دهه‌ها عشق ژرف او به هنر به‌معنای عام آن و عصاره‌ی سال‌ها تأملات درخشان وی در زمینه‌ی هنر معاصر است، در عین الهام‌بخش‌بودنش برای بسیاری از متفکران و دوستداران هنر معاصر، بسیاری از سوءفهم‌های رایج درباب آن را تقلیل داده است.