گي دُبور يكي از بنيان‌گذاران انترناسيونال سيتواسيونيست است، كه به قول دُبور «سازماني از انقلابيون حرفه‌اي در عرصه‌ي فرهنگ» است. سيتواسيونيست‌ها مخالف سرشت نمايشي و ويترينيِ فرهنگ، و خواهان برپايي تمدن نويني هستند كه در آن، زندگي روزمره، خود، همان اثر هنري باشد؛ يعني هنر نه بيان، بلكه بسط زندگي باشد. به گواهي پژوهش‌هاي تاريخي، سيتواسيونيست‌ها قاطع‌ترين نقش را اگر نه در ايجاد رويدادهاي انقلابيِ مه 68 فرانسه، دست‌كم در ارائه‌ي محتواي راديكال اين جنبش داشته‌اند. كتابِ جامعه‌ي نمايش در اواخر سال 1967 منتشر شد و يكي از مهم‌ترين كتاب‌هايي است كه نظريه‌ي سيتواسيونيستي را بيان كرده است، به طوري كه يك روزنامه‌نگار آن را «كاپيتالِ نسل جديد» خوانده است.

دبور تحليل خود را برپايه‌ي مطالعات عميق در زمينه‌ي فلسفه، اقتصاد، سياست، جامعه‌شناسي، تاريخ هنر، روان‌شناسي، تاريخ انقلاب‌ها، جنگ‌ها و جنبش‌هاي اجتماعي و تئوريِ حاصل از آن‌ها شكل داده، و مفاهيمي برگرفته از منابع بسيار، به‌ويژه از هگل، ماركس و لوكاچ، را ملاط تحليل خود قرار مي‌دهد.