در ژانويه 2002 پي ير بورديو در حالي در گذشت كه حضور مستمرش در عرصه عمومي و مبارزات اجتماعي، چهره اي متمايز از او ساخته بود تا جايي كه پس از مرگش، ژاك دريدا او را «روشنفكري متعهد با مواضعي بسيار راديكال» خواند.
بورديو همواره به دخالت در رويداد هاي جامعه مي پرداخت و در مخالفت با كساني كه راه حل همه چيز را در بازار مي جستند، با رويكردي انتقادي به روشنگري در حوزه هاي مختلف دست مي زد. تاثير بورديو در عرصه عمومي انكارناشدني است، او در تظاهرات عليه جهاني شدن شركت مي كرد و بارها از مهاجران و كارگران به دفاع پرداخته بود و حتي در شورش هاي مي 68 كتاب «وارثان» او در دستان دانشجويان معترض بر فراز سنگر هاي خياباني ديده مي شد.
بورديو بر آن بود تا تاثير نظراتش را در مواجهه با وضعيت هاي اضطراري جامعه بسنجد و مي كوشيد تا بار ديگر نظريه را درگير واقعيت حاكم بر جهان سازد و به اين اعتبار تلاش هاي او حياتي تازه به جامعه شناسي انتقادي بخشيد. مي توان بورديو را از بارز ترين نماد هاي روشنفكري فرانسوي يا به عبارتي روشنفكر جهان شمول محسوب كرد كه مخالف ماندن در قالب محدود يك «متخصص دانشگاهي» است اما جدا از اين چهره متعهد كه بي محابا به كنش سياسي دست مي زند، بورديو نظريه پردازي اصيل است كه در حوزه هاي متعدد و گوناگوني به نظريه پردازي پرداخته است.
مترجمان اين اثر در پيش گفتار كتاب از تلاش يك ساله خويش براي ارايه ترجمه اي راحت خوان و در عين حال وفادار به متن اثر سخن گفته اند و در مورد واژگان خاص بورديو نيز در اكثر موارد از واژگاني استفاده كرده اند كه در فارسي مصطلح شده اند. اما آنها در يك مورد همان گونه كه خود گفته اند، معادل متفاوتي براي يكي از اصطلاحات بورديو به كار برده اند؛ در نظر مترجمان اين اثر، براي اصطلاح disposition در آثار بورديو، معادل فارسي «خصلت» مناسب تر و گويا تر از معادل هايي نظير «خلق و خو»، «طبع» و «رغبت» است. آنها در توضيح اين معادل به پيوند جداناشدني «عادت واره» و «خصلت» در انديشه بورديو اشاره كرده اند و پس از توضيح مفهوم «عادت واره» نزد بورديو به اين امر اشاره كرده اند كه «عادت واره به خصلت ها (يا آنچه افراد هستند) ساختار مي دهد و افراد، آگاهانه يا ناآگاهانه، با بروز خصلت هايشان عادت واره ها را ابقا مي كنند و تداوم مي بخشند.
اگر بخواهيم اين دو مفهوم را در انديشه بورديو ريشه يابي كنيم، در مورد مفهوم عادت واره بايد به اخلاق پروتستاني وبر و در مورد خصلت به دستور زايشي چامسكي مراجعه كنيم.» به زعم آنها «بورديو ويژگي برساختي و مولد خصلت را از چامسكي وام گرفته است. چامسكي در دستور زايشي خود تمايزي ميان توانش زباني و كنش زباني قايل مي شود. به نظر وي، توانش زباني ساختار عميقي است كه از توانش شناختي انسان ها كه آن را توانشي پيشيني مي انگارد، حاصل مي آيد و به افراد امكان مي دهد تا بي شمار عبارات و جملات يك زبان را توليد كنند.»