در این مطالعات، غفاری فرد بسیاری از تصوراتی که تباهی منش ایرانی را به حمله‌ی بیگانه نسبت میدهند و دوران طلایی در گذشته می سازند، رد می کند و با نگاهی به تاریخِ اسطوره‌ای دروغ رستم، حیله‌های کاووس، طمع جمشید و شورش خونبار فرزندان فریدون را نمونه‌ای بر وجود این تباهی در سالهای دور می آورد و در ادامه مستندات تاریخی را در تباهی هخامنشیان که کشتار برادران و خواهرانشان برای قدرت را در دستور کار داشتند و سقوط ساسانیان به علت ستم و زورگویی موبدانِ در قدرت را ذکر می کند که دلالت بر سیاهی روزگار شهریاران تاریخی دارد.

دروغگویى و یاوه ‏پندارى، چاپلوسى، صوفیگرى، باده‏پیمایى و مى‏گسارى، زنبارگى و امردبازى، ستمگرى، دورویى، ریاکارى، و نیرنگ‏ بازى و پیمان‏ شکنى و ناسپاسى فهرست بلندبالایی از رفتارهای سوئی است که در فصل های کتاب با شواهد تاریخی به آن پرداخته شده است.