در بخشی از پیشگفتار این رمان دربارهخ‌ی نویسنده می‌خوانیم: «پدرش ایتالیایی و مادرش بلژیکی و بازیگر تئاتر بود. پدرش آلبرت مودیانو در زمان اشغال فرانسه با نام مستعار «هنری لاگرو» به تجارت غیر قانونی مشغول بود و مادرش «لوییزا کولپین» برای ایفای نقش در تئاتر مدام سفر می‌کرد.

بنا به گفته مودیانو پدر و مادرش انسان‌هایی ماجراجو و اسرارآمیز بودند. در سال 1984 او و برادرش رودی که دو سال از او کوچک‌تر بود، خانه‌شان را در اسکله «کنتی» پاریس به مقصد شهر «بیاریتز» ترک کردند و یکسال بعد به پاریس بازگشتند.»

این نویسنده فرانسوی که متولد 1945 است، هنگام قدم زدن در پارک لوکزامبورگ با تماس تلفنی دخترش از اعطای جایزه نوبل مطلع شد. او در گفت‌گویی که بعد از اعلام جایزه نوبل ادبیات از سوی آکادمی سوئد، در سایت گاردین منتشر شد گفت: «فکرش را هم نمی‌کردم جایزه نوبل را به من بدهند. فکر می‌کنم که در این 45 سال رمانی را می‌نویسم که بخش دیگرش هنوز ننوشته باقی مانده است.»

در بخشی از این رمان می‌خوانیم: «در میدان شاتله می‌خواست سوار مترو شود. درست زمان شلوغی مترو بود. نزدیک در خروجی واگن، چسبیده به هم ایستاده بودند. در هر ایستگاه مسافرانی تازه دوباره سوار می‌شدند. سرش را روی شانه‌ام گذاشت و با لبخندی گفت: هیچ‌کس تو این شلوغی نمی‌تواند پیدایمان کند.

در ایستگاه گاردونور با موج مسافرانی همراه شده بودم که طرف قطارهای حومه شهر سرازیر می‌شدند. از راهرو ایستگاه گذشتیم. در سالن امانات، در صندوقی را باز کرد و چمدان چرمی سیاهی را بیرون آورد. چمدان سنگین را می‌کشیدم دنبال خودم و فکر می‌کردم داخلش چیزی به غیر از لباس است.»