این کتاب، دربردارنده شعرهایی از فیلیپ لارکین است که با ترجمه علیرضا بنی‌جامی روانه بازار کتاب شده است.

فیلیپ آرتور لارکین یا فیلیپ لارکین (۱۹۲۲-۱۹۸۵) از بنیانگذاران مکتب یا جنبش شعری نو به حساب می‌آید. در اکثر اشعارش تلاش بر آشکارکردن جنبه‌های مختلفی از زندگی در دنیای مدرن و صنعتی دارد که می‌توان به شکست روحیه ضعیف، تنهایی، غم و مواردی از این قبیل اشاره کرد. به دید منتقدان، اشعارش پیام‌هایی از قبیل ترس ازآینده، ناامیدی، عزلت، مرگ، ترس از پیری، فترت، مذهب گریزی، عدم ادای وظیفه نسبت به خانواده و جامعه را می‌رساند.

از این کتاب می‌خوانیم:

در ‌روزهایی که هیچ‌چیز نمی‌پایید
که بدتر یا غریب‌تر می‌شد
عیشی مدام داشتم:
او تغییر نکرد.