«لیبرالیسم و قرن بیستم» نوشته دومنیکو لوسوردو(-۱۹۴۱)، فیلسوف، مورخ و نظریه‌پرداز سیاسی است.

لوسوردو منتقد مفهوم توتالیتاریسم، به ویژه در آثار هانا آرنت است. او معتقد است که توتالیتاریسم یک مفهوم چندمعنایی است که در الهیات مسیحی ریشه دارد و به کار بردن آن در حوزه سیاسی نیازمند استفاده از کلی‌گرایی تجریدی است که از عناصر کنده شده از واقعیت تاریخی برای قرار دادن نظام‌های فاشیستی و اتحاد شوروی در کنار هم در جایگاه متهم استفاده می‌کند و به جای آن‌که تحقیقی بی‌طرفانه باشد، به روشنفکران ضدشوروی و طرفدار جنگ سرد خدمت می‌کند.

لوسوردو می‌گوید که منشأ فاشیسم و ناسیونال سوسیالیسم را باید در خط مشی‌های استعمارگرانه و امپریالیستی غرب جست‌وجو کرد. او مواضع فکری و سیاسی روشنفکران را درباره مدرنیته بررسی می‌کند. از نظر او، کانت و هگل بزرگ‌ترین متفکران مدرنیته و نیچه بزرگ‌ترین منتقد آن است.