«بلوم فلد: مجردی میان‌سال» نوشته فرانتس کافکا(۱۹۲۴-۱۸۸۳) به همراه نقد و تحلیل ادبی، اجتماعی و روانشناسانه آن است. متن داستان طوری تنظیم شده که انتقادی به زندگی فردی و اجتماعی و نیز به سبک و شیوه‌ی زندگی متداول امروزی باشد. این داستان از دو بخش تشکیل شده است: از سویی بلوم فلد و زندگی خصوصی او را توصیف می‌کند و از سویی دیگر محیط و شرایط کارش را.

در بریده‌ای از داستان می‌خوانیم:

«بلوم‌فلد، مجردی میان‌سال، شبی در حال رفتن به آپارتمان خود از پله‌ها بالا می‌رفت. بالا رفتن از پله‌ها کار دشواری بود، زیرا او در طبقه‌ی ششم زندگی می‌کرد. در حین بالا رفتن، دوباره به مسائلی می‌اندیشید که ذهن او را در این اواخر اغلب به خود مشغول کرده بودند. او می‌اندیشید که زندگی در این تنهایی مطلق چقدر ناخوشایند و عذاب‌دهنده است؛ با خود فکر می‌کرد که هم اکنون باید از این شش طبقه تقریبا در خفا بالا رود تا به اتاق خلوت و خالی خود برسد و در آن‌جا دوباره تقریبا در خفا روبدوشامبر خود را بپوشد، پیپ را روشن کند، کمی از مجله‌ی فرانسوی‌ای که چند سالی است که مشترک است و به طور منظم دریافت می‌کند، بخواند و در حین مطالعه جرعه‌ی کوچکی از عرق آلبالویی را که خود آن را دُرست کرده است، بنوشد و بالاخره پس از نیم ساعت به بستر برود، ولی پیش از آن که در تختخواب دراز بکشد، باید طبق معمول روکش و ملافه‌ها را که خدمتکارِ حرف نشنو آن‌ها را همیشه هر طور که مایل بود روی تختخواب می‌انداخت، از نو کاملاً مرتب کند.

اگر همدمی، شاهدی برای این اعمال وجود می‌داشت، بلوم‌فلد از این موضوع بسیار استقبال می‌کرد. او به این فکر افتاده بود که آیا بهتر نیست که سگ کوچکی برای خود تهیه کند؟ چنین حیوانی بامزه است و مهم‌تر از همه قدردان و وفادار. »