نویسنده در این کتاب در یک مطالعة تاریخی ـ فلسفی می‌کوشد تا نقد و تفسیری بدیع از فلسفة «لایبنیتس، گوتفرد ویلهلم فون» (1646,1716 م) ارائه کند. فون در فلسفة لایبنیتس، متافیزیک فردیت انسان را در آستانة ورود مغرب‌زمین به دنیای مدرن پی‌ریزی کرد. او از نظر معرفت‌شناسی می‌کوشید بین آرای مختلفة جامعه صلح و آشتی برقرار کند. چنین فیلسوفی در عین حال محکوم به آن است که ناسازواری‌های بسیاری را به دستگاه فلسفی خود راه داده است و نویسنده در این کتاب دربارة این ناسازه‌ها صحبت می‌کند. از آنجا که فلسفة لایبنیتس نشئت‌گرفته از پنج فرض: هرگزاره‌ای موضوع و محمولی دارد؛ هر موضوعی محمول‌هایی دارد که عبارت از صفات وی در زمان‌های مختلف‌اند؛ گزاره‌های حقیقی که بیانگر وجود در زمان‌های مشخص نیستند، ضروری و تحلیلی هستند؛ نفس، یک جوهر است؛ قوة مدرکه نسبت به جهان خارج یعنی موجوداتی غیر از من و حالات من، معرفت حاصل می‌کند، می‌باشد. در این کتاب به بررسی و شرح این پنج فرض نیز پرداخته شده است. همچنین آرای فون در فلسفة لایبنیتس دربارة بدن و نفس، خدا و اخلاق نیز شرح داده شده است.