به کوشش : محمد دبیرسیاقی

 

گردآورنده در ادامه به استادان شعبه ادبیات و زبان فارسی در آن دوران نظیر احمد بهمنیار، عباس اقبال آشتیانی، سید کاظم عصار، علی اکبر سیاسی، لطفعلی صورتگر، محمدباقر هوشیار، محمد معین، میرزا علی اصغر خان حکمت و... اشاره می کند و می گوید: به تصدیق همه دانشجویان دوره های قبل و بعد از ما، درس استاد فروزانفر برای دانشجویان سودمندی دیگر داشت، مجلس درس شان گرمتر و منظمتر بود. موید آن همین تقریرات است که ملاحظه می فرمائید چگونه منسجم و مستند و دور از خشکی و یکنواختی و آکنده از نکات ظریف و دقیق است...

تعریف ادبیات، تقسیم ادوار تاریخ ادبیات، مباحث فقهی و عرفانی، حدوث علوم کلام و توجه مسلمین به علوم عقلی و فلسفه، تصوف، تاریخ ایران، تحلیل ادبیات با اطلاع بر مجاری حوادث و اوضاع سیاسی و مذهبی، اخوان الصفا و... از جمله مباحث طرح شده در کتاب است.

در بخشی از تقریرات فروزانفر آمده است: "... به هم خوردن اوضاع دربارها و کم شدن توجه و صلات و توجه سلاطین به شعرا، سبب انتشار طریقه غزل در میان شعرای قرن ششم بوده است حتی شعرایی هم که در دربار زندگی می کرده اند و با سلاطین و امرا قضات مربوط بودند در قصائد خود متمایل به طریقه غزل و تلطیف شعر شده اند. اینجا باید توضیح داد که منظور از لطیف شدن غزل چیست؟..."